Anksiozni poremećaji kod djece i mladih

Anksiozni poremećaji uključuju poremećaje kojima su zajedničke karakteristike pretjerani strah, anksioznost i uz njih vezani poremećaji ponašanja. Često su praćeni i kognitivnim zamišljanjima, odnosno predviđanjima buduće opasnosti ili neugode.

Anksioznost podrazumijeva niz fizičkih i psiholoških simptoma kao što su :

• Osjećaj napetosti i tjeskobe
• Nemir
• Ubrzan rad srca
• Ubrazno disanje ili hiperventilacija
• Znojenje
• Drhtanje
• Slabost
• Vrtoglavica
• Poteškoće u koncentraciji.
  

Najizraženiji oblik reakcije na strah su tzv. panični napadi. Iako sami po sebi nisu opasni, mogu biti izuzetno neugodni. To su iznenadne epizode intenzivnog straha, koji prate veoma izraženi tjelesni simptomi, zbog čega osobe tokom paničnog napada nerijetko mogu imati osjećaj da gube kontrolu nad sobom, da će umrijeti ili imati srčani napad.

Anksiozni poremećaji se razlikuju od povremene anksioznosti koju svi osjećaju. Obično su perzistentni, traju duže od 6 mjeseci i izazivaju niz promjena u ponašanju koje ometaju svakodnevno funkcioniranje.

Prema dobi pojavljivanja, dijelimo ih na :

1. Separacijsku anksioznost. Separacijska anksioznost se javlja kad je osoba izuzetno prestrašena zbog odvajanja od osobe kojoj je privržena, do stepena koji je razvojno neprimjeren. O patološkoj manifestaciji govorimo kad se javlja kod starije djece, adolescenata i odraslih osoba.
   
   
2. Selektivni mutizam. O selektivnom mutizmu govorimo kad je kod osobe prisutna nemogućnost da se govori i komunicira u određenim socijalnim situacijama. Obično se javlja kod djece, koja nemaju ovaj problem u okruženjima u kojim se osjećaju ugodno, sigurno ili opušteno.
   
   
3. Specifične fobije. Specifične fobije se vezuju za određene situacije ili objekte, koji izazivaju snažnu anksioznost i potiču na izbjegavanje. Kod specifičnih fobija, kognitivne i ponašajne reakcije su gotovo uvijek potaknute neposrednom fobičnom situacijom.